Xavier Dolan geçen yıl sinemadan emekli olacağının sinyallerini vermişti.
Dolan verdiği bir röportajda: “Artık bu işi yapmak istemiyorum. Yoruldum. 2022 yılındayız ve dünya çok değişti ve ben bu dünyada kendimle ilişki kurmak için hikâyeler anlatma ihtiyacı hissetmiyorum. Ailem ve arkadaşlarımla birlikte olmak, onlara zaman ayırmak istiyorum. Kendime taşrada bir ev alacak kadar para biriktirmek için reklam filmleri çekeceğim. Bu dediğim benim için üzücü bir şey değil, sadece başka şeyler, başka deneyimler yaşamak istiyorum,” demişti.
İspanyol El Pais’e verdiği demeçte de işi bırakmaya kesin kararlı olduğunu söyleyen Dolan, “Neredeyse kimsenin izlemeyeceği bir projeye iki yılımı harcamak istemiyorum. İşime bu hayal kırıklılıklarını yaşamak için fazla bağlıyım. Bu durum bana benim sinemamın kötü olup olmadığını sorgulatıyor, ama öyle olmadığına eminim,” diyor.
Aynı röportajın devamında Dolan, “Hoşgörüsüzlüğün neden olduğu bir iç savaştan korktuğundan” ve bu düşüncenin onu depresyona sürüklediğinden bahsediyor. Sanat, artık onun için anlamsız.
“Etrafımızdaki her şey birer birer parçalanırken hikâye anlatmanın ne anlamı var anlamıyorum. Sanat işe yaramaz bir şey. Kendini sinemaya adamak zaman kaybı…”
Kim bilir, Dolan, belki de birkaç yıl sonra geri döner. Ya da Terrence Malick gibi onu önümüzdeki yirmi yıl bir daha göremeyiz. Dolan, pek çok sinefilin fikir ayrılığı yaşadığı bir isim. Laurence Anyways, Mommy ve Tom at the Farm gibi filmlerle henüz 20’li yaşlarının ortasındayken sinema dünyasını şaşırtan Dolan, son filmlerinde aynı performansı gösteremedi.
Aslında her şey 2016 yapımı It’s Only the End of the World ile başladı. Film, Cannes’da Jüri Büyük Ödülü’nü kazanmasına rağmen festivalde ödül alan en kötü filmlerden biri olarak anıldı.
Dolan, bu filmin hemen ardından ilk İngilizce filmi olan The Death and Life of John F. Donovan’ı çekti ve bu film bir öncekinden de kötü bir şekilde sınıfta kaldı.
Dolan’ın gerçekten sektörü bırakıp bırakmadığını ilerleyen zamanlarda göreceğiz.
